Arividu chi so a una zerta edade, mi so fattende un’isciamine de cuscenscia ponzende in resaltu totu sos malumores causados dai sa guasi cumpleta perdida de sa fide de sos prinzipios cristianos. Pro custu so pedende carchi aggiudu pro chircare de torrare a essere unu bonu osservante de sas legges de su Segnore.
CANTU PRIMU
iIn mesu ‘e sos trobojos de sa vida,
in cust mund mesu abbolottadu
mi so agattadu cun dolu e ferida.
Su creo meu ch’hapo barattadu
e attesu dai s’insignamentu ‘e Deu
su caminu ‘e sa fide hapo lassadu.
Pensendebbei mi sero pius feu
ca paret hi mi manchet carchi cosa
e pius no pido a Isse s’ingranzeu.
Su coro meu chi fit comente rosa
sempre abbertu a caridad’e amore,
como lu sero in pena agoniosa.
Attesu dai su chelu, in su peccadu
che so faladu pro faltas de fide.
Mancu bi creo de su chi m’est toccadu.
Pro custu bos isprono a reagire
a tantas trappulas chi sun in tundu.
S’aggiudu ‘e Deu cuntrittos pedide.
Si no b’est Isse pudit mesu mundu
totu cadreddat in fogos de inferru,
totu su male pattit in profundu.
Pro custu, ca su creo no hapo ‘e ferru,
chie lu podet bezat in aggiudu,
no mi lasset cunzadu in cust’inserru.
CANTU SEGUNDU
Dai ue mancu mi l’isettaio, mi ‘enit in aggiudu unu grande poeta e sacerdote. “Pedru Casu” (Babbai pro sos Berchiddesos) chi si ponet a disposiscione mia pro mi che giughere in Tera Santa in chirca de sa fide perdida.
Mentre in su sonnu drommit sa carena,
sos bisos attrumados chena pasu
curren lizzeros puru in mente anzena.
Cando aggradadas boghes de Parnasu
han bortuladu totu in mente mia.
E chie creiat chi fit Pedru Casu?
Isse cun boghe russa grave e bia
mi narat ” Beni e aisculta Selvadore
chi a ti torrare fide ti dao via.
Su chi s’insigno est pro s’endore
pro chi ti servat fin’a cando morte
t’agattet prontu su giudicadore.
A pagos est toccada custa sorte
de fagher su tragittu in Terra Santa
istrintu a manu mia “tenedi forte”.
S’iscina pija innanti totacanta
e a donzi cosa nada, quidadu.
Ponel’a mente e su chi b’ides canta.
No ti lu ‘antes su chi t’est toccadu
ca no semus che Dante in su tragittu
in chirca de raghinas de paccadu.
E tand, ajo chi so pront’in appittu.
So mort e a mie no pesat pesu.
Ma cando fiou già nd’hapo gittu.
CANTU TERZU
Babbai e Selvadore si ponen de accordu pro incominzare su viaggiu partende dai su monte de Limbara e prezisamente dai Littu Siccu, In ue Babbai passeit sa gioventura sua in su podere de sos suos. setzidos a s’umbra maestosa de “s?elighe de Toto”. Logu in cui Babbai ,cuntemplende su silenziu e sa natura, leaiat ispirascione pro sos suos cumponimentos poeticos de grande valore. Giuttu chi micch’hat in Terra Santa, Posca de m’aer fattu ‘ier Betlemme. Babbai Mi che giughet in su Giordano,e a s’umbra, da bonu preigadore mi faghet su sermone.
In pagu ti che gitto in Palestina
pro ammentare sos logos de Criustu.
Prima bidimus Roma e sa sistina.
Pro chi ti rendas contu ‘e cale achistu
sa cheja hat fattu pro s’umanidade
a gloria ‘e Pedru crucifissu e pistu.
Posca passamus in sa domo Santa
pro ammentare sa mama ‘e Cristu
e nos la visitamus totacanta.
In Loreto, logu ‘e su conchistu
in ue nascheit sa mama ‘e su Segnore,
Mira cantu Santu logu est custu.
Sighimus pro Betlemme in ue s’amore
de Zuseppe e Maria happein amparu,
in cussa grutta tota iscurigore.
Solu lughiat su chelu forte e giaru.
Sos pastores benzein a l’adorare,
su Messia appena nadu, bellu e caru.
Su restu ti lu cono, Selvadore cun
su richiamu chi fatto a sa fide,
no solu a tie . ma a donzi peccadore..
Babbai Casu.
Caros fizos sa palas si ‘oltades
a unu Deu chi nos hat battidu
a su mundu pro esser totu frades,
si capricciosos leades partidu
contra sa santa religione Sua,
e senz’alas bessides dai su nidu:
si resinnados leades sa fua
peri caminos tortos e redossos
totu cobertos de mundana lua.
E che ruides tzegos in sos fossos
tra brutturas e pelcias e ispinas,
e bos leades che canes a mossos:
Isparghide sa terra de ruinas
semenende in totue istragu e morte
contr’a legges umanas e divinas:
pretendides de tenner bona sorte,
de gosare in sa vida cuntentesa
e tenner contr’a s’ira coro forte?
Deus zertu no amat sa vilesa
de sos chi duros li ìoltan sa palas
e moven gherra a sa divina altesa.
Deus aburrit sas ìideas malas
truncat s’ischina a trighes e leones
truncat a s’ae superba sas alas.
Deus chi salvat sos bonos ladrones
lassat perder sos Giudas ostinados,
ch’ettat sos zegos in sos caancones.
E totu cuddos chi si sun proados
cun artes maccas a li fagher gherra,
a morder su peuer su parados
A Deus no movedas cuntierra,
de Isse no siedas inemigos
chi cumandat su chelu mare e terra.
Si de Deus bos mancan’ sos abbigos
pagu ‘alet sa forza de su mundu
su aer sos dimonios amigos.
Iscuru a chie ruet in proifundu
parende orijas a sos tentadores
chi triulan sa terra dai fundu
Cristianos, sos santos protettores
bos solven dai donzi tirannia
e arte trista de malefattores
Sezis nados in mesu a sa jaria
miraculosa de sa lughe vera
de Cristos, vida veridade ebbia.
No bos intzeghet como sa chimera
ingannadora de faltzos profetas
pagados dai manu furistera.
Tzertu sa vida at dolos e apretas
chi nos faghen su samben suerare
in agonias nieddas segretas.
Ma totu nos devimus ammentare
chi su Cristos nascheit pro patire
e de margura at bidu donzi male.
No est de custu mundu su godire
sa vida umana est tota pernitentzia
niunu dai sas penas dèt fuire.
Dai Gesus leade s’isperienscia
chest nadu poverittu poverittu
de sa dura istajone s’inclemenscia.
E famine hat suffridu, caldu e frittu
e pustis totu su bene ch’hat fattu
subra una rughe est finidu traffittu.
CANTU QUARTU
In pagu mi che ‘ido in sos logos Santos de sa passione, mirende cun dolu e piantu su monte de sos supplitzios e de sa passione, su logu in ue ‘isteit sepulcradu, ponzende sos passos mios in ue su Segore aiat pattidu. SA FIDE M’EST TORRADA- GRASCIAS A DEUS E A BABBAI CASU:
Abbaida ‘ene custa terra amena
in ue a Cristos dein su pattimentu
leadu e pistu cun dura cadena.
In su Calvariu pianghiat su ‘entu
in ojos de sa mama addolarada
afflitta totacanta in s’iscalmentu.
In custa tumba ‘e lughe incoronada
a sas tres dies pustis de sa morte
torreit a bia sa salma sagrada
pro che pigare in altu ca sa sorte
suprema de su Deus onnipotente
l’at postu a capu ‘e sa suprema corte.
Ancora est adoradu in donzi mente
pro cantu restat de s’eternidade
ca est babbu, frade e fizu de sa tzente
chi creet in s’amore e s’onestade,
in sa miserigoldia, fide e onore
unicos benes de s’umanidade.
Est Isse chi nos sanat su dolore;
est Isse chi nos ghiat a su chelu;
est Isse chi nos donat ajubore.
E tando Selvadore, torra in zelu
a sos pretzettos e legges divinas
ch’iscrittas sunu in su Santu Evanzelu.
AMEN…E GASI SIAT:
Salvatore Sini… Berchidda (OT)
Sii il primo a commentare